Om in contact te komen met je Innerlijke kind en daadwerkelijk vragen te kunnen stellen kun je deze oefening doen. 

Zet 2 stoelen tegenover elkaar. 

Een stoel merk je aan als de stoel van jezelf nu, als volwassene. 

De andere stoel is voor je innerlijke kind. 

Ik adviseer om hardop te praten tijdens de oefening. Jezelf horen praten en dan zeker de toon, geeft soms aanwijzingen hoe je ergens echt over denkt of voelt. Vetrouw daar op. 

Als je het alleen maar belemmert om de oefening uit te voeren dan kun je de vragen en antwoorden wellicht beter eerst in je hoofd doen of heel zachtjes uitspreken. 

Je mag het uiteraard zelf kiezen. 

Ga op de stoel van de volwassene zitten en begin met een kennismaking. 

Zeg wie je nu bent, naam, leeftijd en dat je graag met je innerlijke kind wilt praten. Vraag ook of je innerlijke kind dat wil. 

Ga dan op de stoel van het innerlijke kind zitten. 

Het kan zomaar zijn dat je hele houding veranderd. Schommelende benen, scheef zitten, om je heen kijken. Laat het maar gewoon gebeuren. 

Soms komt er niet meteen een antwoord van het innerlijke kind of zij ook met jou in gesprek wil. 

Geef het dan even tijd. Als er dan nog niets komt kun je weer op de stoel van de volwassene gaan zitten en op een vriendelijke wijze de vraag herhalen en vragen of je innerlijke kind misschien iets nodig heeft. 

Wissel weer van stoel. Wees niet verbaasd als je innerlijke kind aangeeft dat het bijvoorbeeld een knuffeltje, deken of speelgoed wil om vast te houden. Ga dan op zoek naar iets wat daarvoor kan dienen. En geef het aan het kind/ leg het op de stoel. Vraag of het zo goed is en of het kind nu je vragen wilt beantwoorden. 

Als je dan weer op de innerlijk kind stoel gaat zitten pak je datgene vast en wacht af. 

Meestal zal je innerlijke kind nu bevestigen dat het met je wilt praten. Dan kun je van stoel wisselen en vanaf je volwassen stoel de vraag gaan stellen. 

Voor het antwoord weer wisselen naar innerlijk kind enz. 

Zo kun je je vragen stellen en antwoorden krijgen.

 Vergeet niet het is een kind. Het zal je geen tips voor de aankoop van een huis kunnen geven. Maar het kan wel zeggen of het zich prettig voelt in een huis, omgeving of bij mensen. 

Het kan ook aangeven wat het leuk vind om te doen. Dit zijn vaak simpele dingen zoals bloemen plukken en tekeningen maken. 

De antwoorden hoeven niet meteen iets te betekenen, schrijf ze gewoon op. 

Het kan ook aangeven wie of wat het eng vind, last van heeft of liever vermijd. 

Wie of wat het bewonderd of later zou willen zijn. 

Je kan ook vragen of het een favoriet dier heeft, kleur of eten. 

Welk dier het krachtig genoeg vind om het te beschermen tegen enge dingen. 

Wees vooral nieuwsgierig naar je innerlijke kind. 

Sommige innerlijke kinderen gaan meteen een heel verhaal vertellen. Blijf luisteren. 

Soms is dat verhaal meteen een antwoord op al je vragen en is het verstandig om naderhand zoveel mogelijk op te schrijven wat je gehoord/onthouden hebt, zodra het kind is uitgesproken. 

Als je voelt dat het gesprek ten einde is kun je nog vragen of je innerlijke kind iets van jou nodig heeft. 

Soms wel, soms niet. Als het bereikbaar is kijk dan of je het in de komende tijd kunt realiseren. 

Je innerlijke kind is een waardevol deel van je leven en zou wellicht meer tijd en aandacht van je mogen krijgen. Als je dit zo voelt kun je het gesprek afsluiten vanaf de volwassene stoel door te bedanken voor de tijd van je innerlijke kind en aan te geven hoe je het ervaren en gewaardeerd hebt. En af te spreken dat je voortaan vaker een gesprekje wilt voeren, als het kind dat ook wil. Om zo meer in tune met je innerlijke kind te leven. 

Ergens in huis, in het zicht, iets tastbaars neerzetten aan je (innerlijke) kindertijd is een handige en mooie manier om je hieraan te herinneren en deze oefening vaker te doen.